(Nie tak) drobne nieporozumienia, czyli "Cicha piosenka o miłości" #1

 

Cicha piosenka o miłości to moja pierwsza manga girl's love. Oczywiście czytałam już komiksy, webkomiksy i książki o miłości dwójki dziewczyn, ale mangi jeszcze nie. Jestem zatem tu nowa i nie znam wszystkich mechanizmów, rządzących gatunkiem. 

Streszczę Wam najpierw po krótce o czym jest ta opowieść. Dalej będą spojlery! Himari Kino rozpoczyna właśnie naukę w liceum. Na ceremonii rozpoczęcia roku szkolnego odbywa się występ zespołu muzycznego, składającego się z czterech dziewczyn. Himari zostaje wówczas oczarowana przez głos wokalistki imieniem Yori. Wkrótce dochodzi do kluczowego dla całego tomiku, i z pewnością całości, wyznania. Himari wyraża swój zachwyt przed Yori, ale używa dość szczególnych słów - "Od razu się zakochałam". Chodzi oczywiście o głos Yori, ale starsza koleżanka odbiera tę wypowiedź w inny sposób, niż Himari by tego oczekiwała. Odczytuje ją jako wyznanie miłości romantycznej.

Wydarzenia widzimy z dwóch perspektyw - perspektywy Himari i perspektywy Yori. Ta pierwsza jest dość niewinna i skupiająca się na miłości do muzyki, druga natomiast jest nieco dojrzalsza, ale także zagubiona i niepewna, i skupiająca się na miłości romantycznej, którą Yori czuje po raz pierwszy, zatem także i tutaj jest trochę tej niewinności. Obie dziewczyny podczas całego tomiku lepiej się poznają - spotykają się na szkolnym dachu, później wybierają się na weekendowy festiwal gadżetów z kotami, które obie uwielbiają. Dochodzi także do drobnych nieporozumień i błędnego odczytywania intencji. Myślę, że to całkiem dobry obraz pierwszej miłości, pełnej niepewności i strachu o to czy jest odwzajemniona. Kończy się na tym, że Yori wyznaje Himari, że chce z nią chodzić, co wywołuje w młodszej koleżance masę wątpliwości. 

Była to bardzo przyjemna lektura. Historia jest lekka i urocza. Postacie dają się lubić, są sympatyczne i mają bardzo ludzkie dylematy na temat miłości. Jestem ciekawa co wydarzy się dalej i czy Himari też zacznie czuć coś głębszego. Cóż, przekonam się w kolejnym tomie. 

PS. Nie umiem robić zdjęć. Wybaczcie.